Παιδο ΩΡΛ
Οι συχνότερες παθήσεις ΩΡΛ παιδιών που αντιμετωπίζονται είναι :
Κρεατάκια - Αδενοειδείς εκβλαστήσεις
Τα «κρεατάκια» (αδενοειδείς εκβλαστήσεις) είναι λεμφικός ιστός (λεμφαδένες) που συμμετέχει στην άμυνα του οργανισμού. Ο ρόλος τους συνίσταται στο να αναγνωρίζουν τα διάφορα μικρόβια και τους ιούς και να δημιουργούν αντισώματα εναντίον τους ενεργοποιώντας έτσι την άμυνα του οργανισμού. Καθώς οι παθογόνοι μικρο-οργανισμοί εισέρχονται με τον αέρα από το στόμα και την μύτη στον οργανισμό, τα κρεατάκια είναι τοποθετημένα στην πίσω επιφάνεια της μύτης αποτελώντας ένα φίλτρο-εμπόδιο στην είσοδό τους.
Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις εμφανίζονται στον 3ο μήνα της ζωής μας και αναπτύσσονται διαρκώς σε όλη τη νηπιακή ηλικία, φτάνοντας σε ένα σταθερό μέγεθος μεταξύ 2 και 14 ετών. Μετά την ηλικία των 15 ετών τα κρεατάκια αρχίζουν να συρρικνώνονται ταχύτατα και εξαφανίζονται σχεδόν σε όλα τα παιδιά. Η πιο έντονη συμπτωματολογία φαίνεται να εμφανίζεται μεταξύ των ηλικιών 2 με 5 όταν οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις αρχίζουν να εμφανίζουν υπερπλασία και υπερτροφία.
Αναφορικά με τα κρεατάκια, τα παιδιά που που συνήθως οδηγούνται σε χειρουργική αφαίρεση, είναι αυτά που έχουν:
- επαναλαμβανόμενα επεισόδια ρινικής καταρροής (περισσότερα από 4 σε διάστημα 12 μηνών),
- εμμένουσα φλεγμονή των αδενοειδών εκβλαστήσεων παρά την αντιβιοτική αγωγή,
- διαταραχές ύπνου και ιδιαίτερα αυτά που εμφανίζουν επεισόδια υπνικής άπνοιας,
- επεισόδια εκκριτικής ωτίτιδας με υγρό στο μέσο αυτί που επιμένει για περισσότερο των 3 μηνών
- και αυτά που παρουσιάζουν ορθοδοντικά προβλήματα.
Η χειρουργική αφαίρεση των αδενοειδών εκβλαστήσεων, αν και από πολλούς θεωρείται επέμβαση ρουτίνας, πρέπει να εφαρμόζεται μόνο στα παιδιά στα οποία υπάρχει απόλυτη ένδειξη.
Αρχικά πρέπει να συστήνεται συντηρητική αγωγή και παρακολούθηση και μόνο επί εμμονής των συμπτωμάτων θα πρέπει ο μικρός ασθενής να οδηγείται στο χειρουργείο.
Αμυγδαλές και αμυγδαλεκτομή
Οι αμυγδαλές βρίσκονται στο εσωτερικό της στοματικής κοιλότητας (στο πίσω μέρος του στόματος – «ισθμός») μία στην αριστερή και μία στην δεξιά πλευρά (ιατρικά ονομάζονται και παρίσθμιες αμυγδαλές), ενώ ανάμεσά τους βρίσκεται η σταφυλή. Είναι σύνηθες να έχουν πάνω τους και κάποιες κρύπτες (μικρές τρυπούλες), χωρίς όμως αυτό να είναι απαραίτητο. Ακόμα πιο πίσω, στην βάση της γλώσσας βρίσκονται οι γλωσσικές αμυγδαλές και μαζί με τα κρεατάκια (τις αδενοειδείς εκβλαστήσεις) αποτελούν αυτό που ονομάζεται δακτύλιος του Waldeyer (Waldeyer’s ring) και στην ουσία αποτελεί ένα δίκτυο λεμφικού ιστού, που συμμετέχει και προάγει την άμυνα του οργανισμού απέναντι σε ποικίλα παθογόνα.
Σε μικρά παιδιά και περισσότερους ενήλικες οι αμυγδαλές είναι μικρές και δεν φαίνονται ξεκάθαρα. Στην ηλικία μεταξύ των δύο και πέντε ετών, το μέγεθος των αμυγδαλών αυξάνεται, σε κάποιες περιπτώσεις οι άκρες τους ενώνονται. Είναι φυσιολογικό για ένα μικρό παιδί να έχει μεγάλες αμυγδαλές, αν εμφανίζονται κανονικά και δεν προκαλούν κανένα πρόβλημα (όπως την υπνική άπνοια), γενικά το μέγεθος τους και μόνο δεν αποτελεί κανένα λόγο για ανησυχία.
Στην περίπτωση λοιπόν, που οι αμυγδαλές δυσλειτουργούν και δημιουργούν προβλήματα (Σύνδρομο Αποφρακτικής Υπνικής άπνοιας), τότε πρεπει να αφαιρούνται. Το Σύνδρομο της Αποφρακτικής Υπνικής Άπνοιας (άπνοιες στην διάρκεια του ύπνου) αποτελεί απόλυτη ένδειξη πραγματοποίησης της επέμβασης της αμυγδαλεκτομής (και τις περισσότερες φορές συνδυάζεται και με την αφαίρεση των αδενοειδών εκβλαστήσεων-αφαιρούνται και τα κρεατάκια).
Υπάρχουν διάφοροι τύποι μολύνσεων, αλλά στα παιδιά μια "μόλυνση στο αυτί" συνήθως σημαίνει μέση ωτίτιδα, μια ιογενής ή βακτηριακή λοίμωξη του μέσου ωτός.
Ένας άλλος κοινός τύπος της μόλυνσης αυτιών είναι η εξωτερική ωτίτιδα, αλλιώς το «αυτί του κολυμβητή», μια λοίμωξη του δέρματος του ακουστικού πόρου (έξω από το τύμπανο). Το «αυτί του κολυμβητή» είναι ένα από τα πολλά ονόματα πού δίνουμε, για να περιγράψουμε τις καλοκαιρινές εξωτερικές ωτίτιδες ή αλλιώς τις λοιμώξεις του καναλιού του έξω ακουστικού πόρου, που συνδέει το πτερύγιο με το τύμπανο.
Τα συμπτώματα της εξωτερικής ωτίτιδας συμπεριλαμβάνουν πόνο κατά την κίνηση και έντονη φαγούρα. Η λοίμωξη συνήθως αντιμετωπίζεται με τοποθέτηση των αντιβιοτικών σταγόνων στο αυτί και, ενδεχομένως, με στεροειδή φάρμακα. Επίσης είναι πολύ σημαντικό να απευθυνθείτε σε έναν έμπειρο ωτορινολαρυγγολόγο για να γίνει σχολαστικός καθαρισμός του έξω ακουστικού πόρου με χρήση του μικροσκοπίου και αναρρόφησης.
Αν και η μέση ωτίτιδα και εξωτερική ωτίτιδα μπορούν να είναι παρόντες και οι δύο την ίδια στιγμή, γενικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όμως, αν υπάρχει μια τρύπα στο τύμπανο, το υγρό από την κοιλότητα του μέσου ωτός μπορεί να μεταφερθεί στο κανάλι του αυτιού, προκαλώντας μια νέα λοίμωξη – την εξωτερική ωτίτιδα.
Σε μερικά παιδιά το επίμονο υγρό ή πολλές λοιμώξεις των αυτιών μπορούν να θεραπευτούν με χειρουργική επέμβαση, κατά τη διάρκεια της οποίας ο γιατρός τοποθετεί στο τύμπανο ένα μικρό σωληνάκι αερισμού, μέσα από μια οπή.
Η επέμβαση αυτή λέγεται μυρυγγοτομή, η ΒΜΤ (Bilateral Myringotomy with PE/Tubes), και γίνεται ή στο ένα, ή στα δυο αυτιά. M μυρυγγοτομή (η τομή στο τυμπανικό υμένα), και Τ σωληνάκια αερισμού (το υγρό αποστραγγίζεται μέσω της οπής). Τα σωληνάκια αυτά βοηθάνε επίσης στην εξίσωση της πίεσης (PET).
Αν και υπάρχουν πολλές λύσεις στα συγκεκριμένα προβλήματα, η BMT συνήθως συνιστάται στους ασθενείς, που πέρασαν 5-6 λοιμώξεις του αυτιού σε ένα χρόνο, ή μετά τη συλλογή του επίμονου του υγρού με απώλεια ακοής για αρκετούς μήνες.
Αφεστώτα ώτα ( πεταχτά αυτιά)
Τα πεταχτά αυτιά είναι ένα κληρονομικό πρόβλημα που εμφανίζεται σε μικρό ποσοστό παιδιών, μπορεί να είναι ετερόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη και προκύπτει ως αποτέλεσμα της έλλειψης (ή δυσπλασίας) του χόνδρου κατά τη διάρκεια της ενδομήτριας ανάπτυξης του εμβρύου. Τα αφεστώτα ώτα έχουν ανώμαλη ελικοειδή πτύχωση ή απλά μεγαλώνουν πλευρικά.
Προτού το παιδί φτάσει στην ηλικία των έξι μηνών, ο χόνδρος του αυτιού είναι πολύ μαλακός και μπορεί να αλλάξει με τοποθέτηση νάρθηκα. Στις μέρες μας έχουν εφευρεθεί εξελιγμένοι νάρθηκες, που καταφέρνουν να διορθώσουν το πρόβλημα με μεγάλη αποτελεσματικότητα. Η χρήση αυτών των ναρθήκων στα μωρά μικρότερα των έξι μηνών μειώνουν την ανάγκη για χειρουργική επέμβαση. Στα μωρά, που έχουν συμπληρώσει τους πρώτους έξι μήνες της ζωής τους, η χειρουργική διόρθωση είναι η μόνη επιλογή.
Η χειρουργική διόρθωση των πεταχτών αυτιών γίνεται γενική αναισθησία σε παιδιά και τοπική αναισθησία στους ενήλικες. Η επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί σε ένα ή και στα δυο αυτιά. Χρειάζεται περίπου μια ώρα για να ολοκληρωθεί και περιλαμβάνει μια τομή στο πίσω μέρος του αυτιού, απομάκρυνση μιας μικρής ποσότητας του δέρματος και ανάπλαση του πτερυγίου χόνδρου. Το κλείσιμο γίνεται με απορροφήσιμα ράμματα (με εξαίρεση κάποιες σπάνιες περιπτώσεις) και το αυτί (ή και τα δυο αυτιά) θα μείνει καλυμμένο με επίδεσμο για λίγες μέρες.
Χαλινός γλώσσας , χείλους
Ο χαλινός γλώσσας (αγκυλογλωσσία) είναι ένας υμένας ανάμεσα στη γλώσσα και το έδαφος του στόματος, ο οποίος όταν είναι βραχύς (κοντός) μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στο θηλασμό. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τον χαλινό του άνω χείλους, που όταν είναι βραχύς, μπορεί να εμποδίσει το άνω χείλος να διπλωθεί, πράγμα το οποίο είναι απαραίτητο για τον θηλασμό, προκειμένου να δημιουργηθεί η κατάλληλη προσαρμογή στο στήθος.
Χαλινεκτομή λέγεται η εκτομή, δηλαδή το κόψιμο και η απελευθέρωση του χαλινού. Δεν πρόκειται δηλαδή για αφαίρεση του χαλινού. Συνήθως η χαλινεκτομή γίνεται όταν έχουμε βραχύ χαλινό με κοντή πρόσφυση, που δυσκολεύει τις κινήσεις ή ακόμα και την ομιλία. Πιο συγκεκριμένα, χαλινεκτομή γίνεται στις παρακάτω περιπτώσεις:
- Όταν έχουμε βραχύ χαλινό του χείλους και μάλιστα τις περισσότερες φορές του άνω χείλους. Όταν ο χαλινός αυτός είναι βραχύς, δεν δυσκολεύει απλώς τις κινήσεις του άνω χείλους, αλλά ταυτόχρονα οι κινήσεις αυτές τραβάνε τα κεντρικά δόντια της άνω γνάθου και δημιουργούν ένα κενό ανάμεσα τους με αποτέλεσμα να χρειάζεται ορθοδοντική θεραπεία, ή να κινδυνεύει το αποτέλεσμα μιας ήδη τελειωμένης ορθοδοντικής θεραπείας. Γι’ αυτό το λόγο, οι περισσότερες παραπομπές για χαλινεκτομή του άνω χείλους γίνονται από Ορθοδοντικούς.
- Όταν ο χαλινός της γλώσσας είναι βραχύς και δημιουργεί προβλήματα στην ομιλία και στην άρθρωση.
- Όταν κάποιος από τους χαλινούς εμποδίζει την τοποθέτηση μιας κινητής προσθετικής εργασίας (οδοντοστοιχίας).
- Σπανιότερα χαλινεκτομή γίνεται επίσης για αισθητικούς λόγους κ.λ.π.
Επεμβάσεις παιδοΩΡΛ
Αντιμετωπίζονται χειρουργικά οι παρακάτω παθήσεις:
- Υπερτροφία αδενοειδών (κρεατάκια)
Αντιμετωπίζεται με: Αδενοτομή - Υπερτροφία αμυγδαλών
Αντιμετωπίζεται με: Αμυγδαλεκτομή - Εκκριτική ωτίτις
Αντιμετωπίζεται με: Τυμπανοτομή, Σωληνίσκοι αερισμού - Οξεία Μαστοειδίτις
Αντιμετωπίζεται με: Μαστοειδεκτομή - Χρόνια Μέση Ωτίτιδα (Χολοστεάτωμα)
Αντιμετωπίζεται με: Μαστοειδεκτομή, Τυμπανοπλαστική
Κωφότητα και Κοχλιακή Εμφύτευση - Αφεστώτα Ώτα
Αντιμετωπίζεται με: Πλαστική Πτερυγίων - Ατρησία ρινικών χοανών
Αντιμετωπίζεται με: Διάνοιξη ατρησίας ενδοσκοπικά - Κύστη θυρεογλωσσικού πόρου
Αντιμετωπίζεται με: Ριζική αφαίρεση της κύστης - Βραγχιακή κύστη
Αντιμετωπίζεται με: Ριζική αφαίρεση της κύστης - Βατράχιο
Αντιμετωπίζεται με: Ριζική αφαίρεση ή Μαρσιποποίηση - Ξένα σώματα ρινός, ώτων
Αντιμετωπίζεται με: Αφαίρεση - Ξένα σώματα τραχείας, οισοφάγου
Αντιμετωπίζεται με: Αφαίρεση υπό γενική αναισθησία - Υπερωιοσχιστία
Αντιμετωπίζεται με: Χειρουργική αντιμετώπιση συγγενών παθήσεων της υπερώας - Χαλινός Γλώσσας
Αντιμετωπίζεται με: Λύση του Χαλινού - Όγκοι κεφαλής και τραχήλου παιδιών
Αντιμετωπίζεται με: Αφαίρεση με ενδοσκοπική χειρουργική ή με ανοιχτή μέθοδο