Κωφωση – απώλεια ακοής

  Απώλεια ακοής ονομάζουμε την ελάττωση της ακουστικής ικανότητας που είναι αποτέλεσμα βλάβης σε ένα ή περισσότερα τμήματα του έξω, μέσου ή έσω ωτός. Όταν η απώλεια ακοής είναι ολική (βαθιά) μιλάμε για κώφωση, ενώ όταν είναι μερική κάνουμε λόγο για βαρηκοϊα. Η απώλεια ακοής μπορει να έχει γεννετικές ή περιβαλλοντικές αιτίες καθώς και να προκαλείτα λόγω γήρανσης (πρεσβυακουσία). Μπορεί να είναι μονόπλευρη (στο ένα αυτί) ή αμφοτερόπλευρη (και στα δύο αυτιά), προσωρινή ή μόνιμη.

Αιτιολογία: 

  Η ανεπάρκεια ακοής έχει πολλαπλά αίτια. Η συγγενής κώφωση εμφανίζεται σε σύνδρομα όπως η νευροϊνωμάτωση ή το σύνδρομο Usher. Η τοξική κώφωση ενδέχεται να προκύψει από έκθεση σε παράγοντες όπως τα σαλικυλικά, τα διουρητικά ή τα αμινογλυκοσιδικά αντιβιοτικά ή από λοιμώξεις του κεντρικού νευρικού συστήματος (μηνιγγιτιδοκοκκική μηνιγγίτιδα, σύφιλη) ή του όγδοου κρανιακού νεύρου. Στην απώλεια της ακοής μπορεί να συμβάλλουν αρκετοί ιοί αλλά και η παρατεταμένη ή επαναλαμβανόμενη έκθεση σε θορύβους του περιβάλλοντος. Η ωτοσκλήρυνση είναι ένα παράδειγμα αμφοτερόπλευρης βαρηκοΐας λόγω προϊούσας οστεοποίησης των δακτυλιοειδών συνδέσμων του ωτός. Η αιφνίδια βαρηκοΐα μπορεί να είναι αποτέλεσμα τραυματισμού του ωτός, συριγγίου, εγκεφαλικού επεισοδίου, έκθεσης σε φάρμακα, καρκίνου, πολλαπλής σκλήρυνσης, αγγειίτιδας, νόσου του Meniere και πολλές άλλων καταστάσεων. Δεν είναι σπάνιο, αλλά ενήλικοι ασθενείς με μονόπλευρη βαρηκοΐα τύπου αγωγιμότητας παρουσιάζουν ενσφήνωση κυψελίδας.

Διάγνωση:

  Απλές εξετάσεις όπως η εκτίμηση της ικανότητας του ασθενούς να ακούει μια ψιθυριστή φράση ή τον ήχο των τραχύ ήχο των δακτύλων, μπορούν να υπονοούν ανεπάρκεια ακοής. Οι εξετάσεις με διαπασών που συγκρίνουν την αγωγή του ήχου στον αέρα και τα οστά βοηθούν τους κλινικούς ιατρούς να προσδιορίσουν εάν η βαρηκοΐα οφείλεται σε αίτια τύπου αγωγής ή νευροαισθητήρια. Η ακοομετρία προσφέρει οριστική διάγνωση.

Αντιμετώπιση:

  Η θεραπεία εξαρτάται από την υποκείμενη κατάσταση. Για παράδειγμα, η ενσφήνωση κυψελίδας ανταποκρίνεται στον καταιονισμό του έξω ακουστικού πόρου, ενώ η ωτοσκλήρυνση ανταποκρίνεται στην τοποθέτηση ενδοωτιαίων προθέσεων. Άλλες μορφές θεραπείας περιλαμβάνουν τη χρήση ακουστικών ενισχυτών ή κοχλιακών εμφυτευμάτων ή την εκπαίδευση στην ανάγνωση των χειλών ή της γλώσσας των νευμάτων.